موزه گوگنهایم، اثری از فرانک گری که اقتصاد شهر بیلبائو را متحول کرد

موزه گوگنهایم با معماری برجسته فرانک گری، امروزه شهر بیلبائو را مقصد خیلی از بازدید کنندگان قرار داده است. از سال افتتاح این موزه، 1997، تا به امروز میلیون ها نفر برای بازدید از این ساختمان، به شهر بیلبائو می آیند. یکی از دلایل موفقیت موزه گوگنهایم در جذب بازدیدکننده زیاد، معماری جذاب و مدرن فرانک گری و همکارانش است که در طول فرآیند طراحی و ساخت، از نرم افزارهای کامپیوتری برای اجرای پروژه کمک گرفته اند. اما این موفقیت تنها به موزه محدود نمی شود، بلکه توریست ها و بازدیدکنندگان باعث بهبود وضع اقتصادی شهر بیلبائو و کیفیت آن نیز شده است. با ما همراه باشید تا در ادامه تاریخچه این موزه و معماری آن را بررسی کنیم.

به چه علتی موزه گوگنهایم در شهر بیلبائو ساخته شد؟

در اوایل دهه 1990، موسسه ای با هدف بازسازی قسمت های مختلف شهر بیلبائو شروع به فعالیت کرد. از برنامه های مهم این موسسه در آن زمان، بهبود وضعیت زیست محیطی رودخانه نرویون و ساخت موزه هنری برای جذب توریست بود. در همان زمان، سالامون گوگنگهایم که توانسته بود از طریق درآمد فراوان از موزه گوگنهایم نیویورک از بحران اقتصادی گذر کند، به همراه توماس کرنز، مدیر موزه گوگنگهایم، تصمیم گرفتند که شاخه ای دیگر از این موزه در اروپا افتتاح کنند. بنابراین مقامات شهری بیلبائو علاقه خود را به افتتاح موزه در شهر خود اعلام کردند و با جدیت و پیگیری های لازم، توانستند مدیران موزه گوگنهایم را به این امر متقاعد سازند.

موزه گوگنگهایم بیلبائو در چه موقعیت مکانی قرار دارد؟

برای انتخاب موقعیت مکانی موزه گوگنهایم، توماس کرنز، مدیر موزه، در حال قدم زدن به روی پلی در رودخانه نرویون بود که یک زمین صنعتی متروکه در امتداد روخانه، توجه او را جلب کرد و سریعا این مکان را به مقامات شهری بیلبائو پیشنهاد داد. مکانی که در خم مسیر رودخانه و پایین تر از سطح شهر قرار دارد.

چگونه فرانک گری به عنوان معمار موزه گوگنهایم شهر بیلبائو انتخاب شد؟

در سال 1992 شرکت مسئول ساخت موزه گوگنهایم، از سه گروه معماری که در رقابت طراحی این موزه شرکت کرده بودند، خواست که در مدت سه هفته طراحی شماتیک خود را تحویل آن ها دهند. فرانک گری و همکارانش که یکی از سه گروه شرکت کننده در این رقابت بودند، توانستند با طرح نوآورانه و خلاقانه خود، معماری موزه گوگنهایم را در دست بگیرند.

کانسپت شهری موزه گوگنهایم بیلبائو

از ابتدای کار، فرانک گری طرح و برنامه وسیعی را برای فضای شهری اطراف موزه در نظر گرفت. یکی از این برنامه ها بهبود وضعیت خط کناری رودخانه نرویون در نزدیکی موقعیت مکانی موزه بود. او همچنین در معماری موزه گوگنهایم فضای اطراف را بررسی کرد تا بتوان از داخل موزه دید و منظره جذابی به دیگر قسمت های شهر داشت.

شکل و نمای خارجی موزه گوگنهایم از منابع مختلفی الهام گرفته شده است. فرانک گری برای طراحی این موزه از رودخانه کنار آن ایده می گیرد و متحرک ترین عضوهای داخل آن که قایق و ماهی است را برای نمای خارجی موزه انتخاب می کند. همان طور که از عکس زیر پیداست موزه به شکل قایق طراحی شده است و مصالح استفاده شده در نمای خارجی آن مانند فلس ماهی است.

فرانک گری از مصالح متفاوتی مانند سنگ، فولاد و شیشه برای ایجاد حس های متنوع در موزه گوگنهایم، استفاده کرده است.

یکی دیگر از اجزای کانسپت شهری این موزه، گردش آن در امتداد مسیر رودخانه است. استفاده از حوض در کنار موزه و یک راه خمیده تماشایی، این حس را القا می کند که موزه گوگنهایم مانند قایقی در رودخانه قرار دارد.

هنگامی که از داخل شهر به سمت موزه گوگنهایم در حال حرکت هستید، نمای فلزی متفاوت موزه از بین خیابان های باریک سنتی و قدیمی شهر بیلبائو جلب توجه می کند.

معماری موزه گوگنهایم بیلائو

فرآیند طراحی موزه گوگنهایم بسیار پیچیده و نوآورانه بود. بعد از اینکه معماران مدل شماتیک را طراحی کردند و مدل های مقیاسی ساخته شد، مجموعه ساختمانی با توجه به طرح های ارائه شده باید ساخته می شد. فرانک گری و تیم او در استفاده از نرم افزار کتیا، نرم افزاری که در صنعت هواپیماسازی کاربرد داشت، پیش قدم شدند تا احجام سه بعدی ساختمان را طراحی و مصالح و هزینه موزه را محاسبه کنند.

همان طور که در دیگر پروژه های فرانک گری مانند سالن کنسرت والت دیزنی در لس آنجلس دیده ایم، نمای خارجی از چهارچوب های فولادی ساختمانی که با ورقه های فلزی پوشانده شده اند، ساخته شده است.

او برای پوشش سطحی موزه گوگنهایم که مقابل رودخانه قرار دارد، آلیاژی با ضخامت 0.3 میلیمتری از تیتانیوم و زینک را انتخاب کرد، که مقاومت و انعطاف پذیری بالایی دارد و در آب و هوای ابری شهر بیلبائو، این آلیاژ نسبت به استیل، رنگ های زیبا تری از ساختمان بازتاب می دهد.

ساختمان موزه گوگنهایم در مرکز محوطه قرار دارد که از 20 گالری هنری در سه طبقه تشکیل شده است. در سمت غرب ساختمان هم کافی شاپ، مغازه و سالن کنفرانس قرار دارد. در فضای داخلی این موزه نیز یک سالن مرکزی با سقف مرتفع ساخته شده است که از نظر طراحی و معماری بسیار برجسته است. در این سالن پلکان های پیچ در پیچی وجود دارد که شما را به دیگر گالری ها ارتباط می دهد.